ZEZOWATE SZCZĘŚCIE

DZIEŃ PIERWSZY

Śniadanie: Jajecznica z jednego jajka, jedna grzanka z dżemem z winogron. Zjedz dwa kęsy jajecznicy, przy pomocy palców, zrzuć resztę na podłogę. Jeden raz ugryź grzankę, następnie rozsmaruj dżem po swojej twarzy i obrusie.
Drugie Śniadanie: Cztery woskowe kredki (dowolnego koloru), garść ziemniaczanych chipsów, i szklanka mleka (3 łyki tylko, resztę proszę rozlać)
Obiad: Suchy patyk, dwie groszówki i jedną złotówkę, cztery łyki rozgazowanego Sprite.
Zagryzka przed snem: Rzuć grzankę na podłogę w kuchni.

DZIEŃ DRUGI

Śniadanie: Podnieś z podłogi wczorajszą, wyschniętą grzankę i zjedz ją. Wypij pół butelki wyciągu z wanilii albo jedną buteleczkę farbki do kolorowania jedzenia.
Drugie Śniadanie: Połowę szminki w jaskrawym różowym kolorze i garść suchego psiego jedzenia, jedną kostkę lodu, jeśli masz na to ochotę.
Popołudniowa przekąska: Liż tak długo lizaka aż się zrobi klejący, zabierz na dwór, upuść do piasku. Podnieś i liż tak długo aż zrobi się czysty. Wtedy wnieś go do domu z powrotem i upuść na dywan.
Obiad: Mały kamyk, albo nie ugotowane ziarnko grochu, wepchnij do lewej dziurki w nosie. Wylej sok z winogron na ubite ziemniaki, zjedz łyżeczką.

DZIEŃ TRZECI

Śniadanie: Dwa naleśniki z dużą ilością syropu, zjedz jeden palcami, wetrzyj syrop we włosy. Szklanka mleka, wypij połowę, włóż drugiego naleśnika do reszty mleka w szklance. Po śniadaniu, podnieś wczorajszego lizaka z dywanu i zliż włoski, połóż na siedzeniu najlepszego wyściełanego krzesła.
Drugie śniadanie: 3 zapałki, kanapkę z masłem orzechowym i dżemem. Wypluj kilka gryzów na podłogę. Wylej szklankę mleka na stół i wypij chlipiąc.
Obiad: Miseczka lodów, garść chipsów, trochę czerwonego ponczu. Spróbuj wyśmiać trochę ponczu przez nos jeśli dasz radę.

OSTATNI DZIEŃ

Śniadanie: Ćwiartkę tubki z pastą do zębów (jakiegokolwiek smaku), kawałek mydła, oliwkę szklankę mleka do miseczki z płatkami kukurydzianymi, dodaj pół szklanki cukru. Gdy płatki zmiękną, wypij mleko a resztą nakarm psa.
Drugie śniadanie: Zjedz okruszki chleba z podłogi w kuchni i dywanu w pokoju gościnnym. Znajdź lizaka i zjedz go do końca.
Obiad: Połóż spaghetti na grzbiecie psa, włóż klopsy mięsne do uszu. Włóż budyń do soku i wyssij przez rurkę .

  Na oceanie była bajecznie zielona wyspa, na której mieszkała miłość, odwaga, bogactwo, duma i radość. Żyli sobie w harmonii i szczęśliwości, jak w raju. Ale jak to bywa na oceanie, niektóre wyspy na skutek ruchów tektonicznych zostają zalane wodami oceanu. Naszą wyspę szczęścia spotkało to samo. Wszyscy zaczęli szybko ją opuszczać, z wyjątkiem miłości. Ona bardziej niż inni była przywiązana do wyspy, miała nadzieję, że nie cała wyspa pogrąży się w oceanie. Tak, więc odwaga, bogactwo, duma i radość wsiadły na swoje statki i wypłynęły na ocean, krążąc niedaleko. Jednie miłość została.

Kiedy ostatnia część ziemi zaczęła się chwiać niebezpiecznie, zaczęła wołać o pomoc. Najpierw podpłynęła odwaga, zaczęła się tłumaczyć, że nie może nikogo wziąć na pokład, bo jej statek bojowy jest załadowany amunicją, przygotowuje się, bowiem do walki i niestety nie ma miejsca na pokładzie. Następnie podpłynęło bogactwo, ale także nie miało miejsca dla miłości na pokładzie statek był załadowany złotem, srebrem i drogocennymi kamieniami. Kolejno przypłynęła duma na swoim wspaniałym żaglowcu, także nie miała jednak miejsca, cały pokład miała załadowany bardzo ważnymi sprawami.

  Niedaleko przepływała radość zbyt jednak była zajęta radowaniem się, że nie zauważyła, że miłość potrzebuje pomocy. 
Nagle do tonącej wyspy podpłynęła wolno, skromna wiosłowa łódka, a w niej staruszek czas. Ja ciebie wezmę – powiedział i tak też uczynił. Od tej pory miłość zawsze wiąże się z czasem. On weryfikuje czy to, co nazywamy miłością, naprawdę miłością jest, czy tylko zwyczajnym zauroczeniem lub pustą obietnicą. Każda miłość zostaje poddana próbie czasu.

Dawaj ludziom więcej, niż mogliby się spodziewać i rób to z przyjemnością. Naucz się na pamięć swojego ulubionego wiersza. Nie wierz we wszystko, co usłyszysz, nie wydawaj wszystkiego, co masz i nie śpij tyle, ile byś pragnął. Kiedy mówisz kocham, mów to na serio. Kiedy mówisz przykro mi, patrz w oczy rozmówcy. Ożeń się nie wcześniej niż po sześciu miesiącach narzeczeństwa. Uwierz w miłość od pierwszego spojrzenia - zapamiętaj to sobie...  wystarczy tylko chwila... Nigdy sobie nie żartuj ze snów innych ludzi. Kochaj głęboko i z pasją. Możesz zostać zraniony, ale to jedyny sposób na spełnioną egzystencję. W przypadku nieporozumień bądź lojalny, nie obrażaj. Nie oceniaj innych poprzez pryzmat członków ich rodzin. Mów wolno, ale myśl szybko. Jeżeli ktoś zadaje Ci pytanie, na które nie chcesz odpowiedzieć, uśmiechnij się i spytaj Dlaczego chcesz to wiedzieć?. Zapamiętaj, że wielka miłość i największe sukcesy są obłożone dużym ryzykiem. Dzwoń często do mamy. Powiedz na zdrowie, kiedy ktoś kichnie. Kiedy ponosisz porażkę, nie zapomnij tej lekcji. Zawsze pamiętaj o szacunku do siebie samego, do innych i odpowiedzialności za własne czyny. Nie pozwól, by nieistotna sprzeczka popsuła ważną przyjaźń. Jeżeli zorientowałeś się, że popełniłeś błąd, natychmiast go napraw. Uśmiechaj się odbierając telefon. Ten, kto do Ciebie dzwoni, usłyszy to w Twoim głosie. Zwiąż się z kobietą/mężczyzną, z którą/ym lubisz rozmawiać. Na starość umiejętność konwersacji będzie tą najważniejszą. Spędzaj trochę czasu w samotności. Otwórz się na zmiany, ale nie rezygnuj całkowicie ze swoich przekonań. Pamiętaj, że milczenie czasami jest najlepszą odpowiedzią. Więcej czytaj, a mniej oglądaj TV. Żyj dobrze i honorowo. Później kiedy będziesz starszy, spojrzenie w przeszłość pokaże Ci, w jaki sposób możesz cieszyć się życiem po raz wtóry. Miej wiarę w Boga, ale dobrze zamykaj swój samochód. W domu atmosfera miłości jest bardzo ważna, rób wszystko, by wykreować wokół siebie harmonię i spokój. W przypadku nieporozumień z bliskimi niech przeważą względy obecnej sytuacji. Nie grzeb się w rozczarowaniach z przeszłości. Czytaj między wierszami.

Jest ta­ki rodzaj ener­gii która myśli uno­si w po­wiet­rze jak drze­wo owo­ce roz­siewa w od­da­li
jest ta­ki chaos że nie wiado­mo gdzie upad­nie ta myśl.

jest ta­kie miej­sce które sprzy­ja te­mu by myśl urosła do roz­miarów czy­nu
jest ta­kie miej­sce gdzie myśl gi­nie jak liść grud­niowy

jest ta­kie miej­sce co myśli o tym które­go nikt nie widzi, ale ono jest, marznie, kur­czy się, zni­ka, ginie...

jest mi­lion ta­kich drzew dają ener­gię, owo­ce, dają wszys­tko, giną

jest wiele is­tnień cen­nych, ener­gią nie spożytych, ginących bez­sensow­nie w bez­dusznym wiet­rznym wszechświecie.

Zos­tałaś na­dal tą małą dziew­czynką.
Tą samą, co nieg­dyś się zgu­biła w le­sie.
czer­wo­ny ba­lonik swój pa­miętasz...
ten duży które­mu na­malo­wałaś twarz,
bo nie miałaś ni­kogo z kim mogłaś po­roz­ma­wiać...

Na­dal jes­teś tą małą dziew­czynką
z ser­cem ot­wartym, jak­by nikt Cię nie zra­nił,
z ser­cem ot­wartym, które kocha swą pier­wszą miłością
i wiarą że nikt Cię nie skrzyw­dzi.

a prawdę mówiąc, na­dal jes­tem tą małą dziew­czynką
z naiw­nością małego dziecięcia
tyl­ko ser­ce... nieświeże...
poszar­pa­ne, od­kle­jają się od niego prze­siąknięte war­stwy ga­zy i ban­daży....
i ten las już nieco inaczej wygląda,...
śmier­dzący dy­mem i spa­liną
las be­tonu, szkła, sa­mochodów...

 

Na sty­ku czer­wieni i żółci liści drzew je­sien­nych,
w wąskich przes­my­kach po­między ra­dością i smutkiem,
je­sień snu­je mglis­ty po­ranek z je­go ta­jem­nicą wstające­go no­wego dnia ...

po złotym dy­wanie dziś szłam
błyszczał w słońcu jesiennym
złama­ny miedziano-zielonym
uno­sił mnie choć stąpałam po ziemi

Upalny dzień,słońce w zenicie,
wszystko co żyje padło i leży.
Obłoki zasnęły na nieba błękicie,
trzydzieści w cieniu, aż trudno uwierzyć.

Leżę na piasku, z nogami w wodzie,
zbieram na ciało słońca promienie,
patrzę, podziwiam świata urodę,
białe żaglówki na tle zieleni.

 

Barwny motyl na liściu się wdzięczy,
pies się leniwie przeciąga na trawie,
przy głowie mi lata komar i brzęczy,
jedno machnięcie i już po sprawie.

 

Ciało nagrzane jak na patelni,
woda dużo chłodniejsza za to,
po samą szyję zanurzam się dzielnie..
Kocham takie cudowne lato.

 

1.Astma objawia się zazwyczaj atakami duszności, dlatego osoby cierpiące na to schorzenie muszą zażywać lekarstwa i korzystać ze specjalnych inhalatorów. Niestety, nie zawsze są one pod ręką, dlatego w razie potrzeby warto komuś pomóc, sięgając po wszędobylską Coca-Colę, która przyniesie natychmiastowe ukojenie choremu.

2.Guma do żucia to utrapienie zarówno dla włosów, jak i butów! Jak ją szybko i skutecznie unicestwić? Wystarczy wylać na nią Coca-Colę, która bez trudu ją rozpuści.

3.Wakacje, plaża, dobrze sięgnąć po Coca-Colę, by ugasić pragnienie, ale czy tylko? Słodki napój doskonale nadaje się również do opalania! Ponoć spryskanie ciała Colą przyspiesza działanie promieni słonecznych, a równocześnie pozwala zachować opaleniznę na dłużej. Co ciekawe, również kosmetyczki polecają używanie tego produktu, dodając go w niewielkich ilościach do balsamu do ciała. Dzięki takiemu zabiegowi skóra jest błyszcząca i nieskazitelna.

 

4.Coca-Cola ma świetny wpływ na różnego rodzaju trawę. Konkluzja? W okresie wiosenno-letnim wystarczy ją spryskać raz w miesiącu, by zapewnić jej idealny stan. Co więcej, Coca-Cola to również fantastyczny środek owadobójczy, co sprawia, że można korzystać z niej w przydomowym ogródku.

5.Coca-cola w swoim składzie posiada kwas fosforowy, dwutlenek węgla oraz cukier, a więc te same substancje, co znajdują się w popularnych środkach usuwających rdzę. Przedmiot, który zostanie przez nią zaatakowany wystarczy na kilka godzin umieścić w misce wypełnionej colą. Rdza zniknie jak ręką odjął.

6.Oprócz właściwości typowo czyszczących, Coca-Cola jest także jedynym w swoim rodzaju wywabiaczem plam. Jak to w ogóle możliwe? Po prostu kwaśny odczyn czyni ją bardzo dobrym środkiem piorącym. Do każdego prania wlej zawartość puszki (0,33 ml), a zobaczysz efekty w postaci czyściutkich ubrań. Co najciekawsze, Cola radzi sobie również z najbardziej uporczywymi plamami (w tym nawet z krwią).

7.O tym, że Coca-Cola jest doskonałym środkiem do czyszczenia toalet wszyscy wiedzą. Jednak to nie wszystko! Ulubiony napój gazowany ma jeszcze wiele innych domowych zastosowań, które z pewnością ucieszą niejedną gospodynię. Brudne okna? Łatwizna, wystarczy wylać na ściereczkę trochę Coli i po chwili można cieszyć się z lśniących szyb. Podobnie sprawa wygląda z lustrami i innymi brudnymi powierzchniami. Pamiętajcie tylko, żeby odpowiednio dozować dawki, przecież nikt nie lubi klejących powierzchni.

 

8. Przepis na wybuchająca fontannę: do dwulitrowej butelki Coli wrzucić jednego Mentosa. Szczelnie zamknąć i odczekać 20-30 minut. Po czym… dać komuś, aby otworzył butelkę.( Nie stosować w pomieszczeniach zamkniętych).

Kiedyś ludzie cie­szy­li się z przy­jaźni i sta­rali się zat­rzy­mać te naj­piękniej­sze chwi­le w ser­cu.Dziś przy­jaźń mie­rzy się ilością plusików i zaakceptowanych zaproszeń...

Są tu" kolekcjonerzy",którzy obsesyjnie naciskają przycisk zaproszenia...Byle dużo...Akceptuj!A najbardziej wkurzają mnie ci,co mają faile zamknięte,ale żeby do nich wejsć,trzeba ich zaprosić do znajomych....A jak mi się nie spodoba fail tej osoby?Może być tam wiele rzeczy,np.treść czy fotki,których nie akceptuję...Dajcie się najpierw poznać!Pokażcie faila wszystkim,a potem zapraszajcie...

Ja wiem..Zamykacie faile,bo szkodników tu jest troszkę...Minusują,podglądają,obgadują...I tępią..Co silniejsi się nie dają,ale słabsi odchodzą od nas....Nie dajmy sie oszołomom,pyskaczom i dwulicowcom...Nie pozwólmy sobą dyrygować.Przecież mamy swój rozum,a na każdego nieprzyjaciela,mamy kilku prawdziwych przyjaciół....

I zawsze o tym pamietajmy....

Uwiel­biam wiosnę... Od ra­na czuć za­pach świeżo skoszo­nej tra­wy, a wie­czo­rami wszędzie uno­si się dym z gril­la ...

Czy można szu­kać śladów wśród trawy
Gdy kwit­nie już ko­lej­na wiosna
Ra­dości tam­tych głosów wrzawy
Uśmiechów młodych w sta­rych troskach

Szu­kam pod gruszą twe­go cienia
Gdzie słońce sto­py bo­se całowało
Tu­taj od lat nic się nie zmienia
Tyl­ko od wzruszeń niebo pociemniało

Do­tykam drze­wa zdzi­wiona lekko
Że ty­le lat tu na mnie czekało
Bo całe życie to cza­sem zbyt krótko
Aby za­pom­nieć to co się kochało.

Wios­na jest urodą, słodką i nieu­chwytną pięknością. Która będzie cię nęcić, ku­sić, uśmie­chać się. Ale nig­dy nie poz­wo­li się złapać. Jest pat­ronką zauroczonych.

W dzień tak zwanej Wielkiej Nocy
spór o symbol świąt się toczy.
Wyszła kwoka i powiada
-Jam jest ta co jaja składa!

Na pisanki, na kraszanki
do sałatki i na grzanki!
Zając wszedł jej w słowo -Proszę,
ja te jajka dzieciom noszę.

Z czekoladą, w cukrze, w lukrze
A tu taka jak się uprze
nie przegadasz, tak zagdacze.
Wnet się zjawił i kurczaczek.

I tak rzecze do zająca
-Niech mi się pan tu nie wtrąca!
Ja na kartkach i pocztówkach
na mazurkach i makówkach.

Jam jest symbol Wielkanocy
Żaden zając nie podskoczy!
Gwarno, tłoczno się zrobiło,
nieświątecznie i niemiło.

Wtem się rozległ głos znad głów ich
-Ależ z was niemądre główki!
podszedł bliżej ogier stary
I tak rzecze- To nie czary.

Dziś symbolem świąt jesteście,
jutro zając skończy w cieście,
kurczak z kurą też, w rosole
tak dziś kończą świąt symbole.

Czyż to nie jest zaskakujące, że od razu poprawia się nam humor, gdy tylko zaświecą promienie słoneczne? Jak dla mnie pogoda jest idealna. Wreszcie nadeszła długo oczekiwana wiosna.

 

Uwielbiam wiosnę. Świat budzi się do życia i wszystko emanuje pozytywną energią. Uśmiech przychodzi naturalnie, a piękne wiosenne słońce uwalnia w nas endorfiny.

Precz z zimową chandrą. Niektórzy wprawdzie narzekają na przesilenie wiosenne i lekkie osłabienie, ale u mnie nic takiego nie ma miejsca. Zawsze na wiosnę mam mnóstwo energii.

Droga kobieto, matko i żono,

„I w p...u! I wylądował! I cały misterny plan też w p...u!” - można by powtórzyć za Siarą z „Kilera”, budząc się o poranku kolejnego nowego roku. Prawda? A miało być tak pięknie!

 

Ilu z nas będzie mieć podobne myśli, patrząc przez okno na wstający nowy dzień... Wróć! Na dzień, który dawno wstał, bo raczej bladym świtkiem nikt z nas się nie zerwie po nocy sylwestrowej. W końcu wolne od pracy (pamiętając jednak o tych, co muszą pracować – ukłon w ich stronę!), można pospać dłużej. Chyba że dzieci nie dadzą...
Coś z tymi postanowieniami noworocznymi trzeba zrobić. Tylko co? Znów stworzyć listę, której i tak nie będziemy się trzymać dłużej niż przez dwa-trzy tygodnie? Dopisanie do listy „dotrzymywać noworocznych postanowień” jak to robiliśmy rok temu też nie zdało egzaminu. Ot, kolejny niezrealizowany punkt.

 

A może tym razem, zamiast rygorystycznych, nierealnych punktów na śmiechu wartej liście, o której już w momencie jej układania wiemy w głębi duszy, że jest tylko formalnością, założyć sobie ot, takie zwykłe, a uprzyjemniające życie cele:

uśmiechać się jak najczęściej; w rozmowie z drugim człowiekiem zawsze znaleźć coś, co można skomplementować; nie narzekać; starać się dojrzeć pozytywy w każdej sytuacji; przy niepowodzeniach nie popadać w marazm tylko szukać alternatywy; spędzać więcej czasu z rodziną; nie wyganiać dziecka, tłumacząc się brakiem czasu; nie kupować absolutnie niepotrzebnych rzeczy pod wpływem kaprysu; radośnie witać każdy dzień; nie kończyć dnia w złości; z nadzieją patrzeć w przyszłość. Czy bardziej czy mniej realne od zwyczajowej listy noworocznych postanowień – każdy musi sobie sam odpowiedzieć..

Każda kobieta była kiedyś małą dziewczynką. A każda mała dziewczynka piastuje w swoim sercu najskrytsze marzenia. Marzy o porwaniu w wir romansu, o odegraniu niezastąpionej roli w wielkiej przygodzie, o roli Pięknej w czyjejś historii. Te pragnienia są czymś więcej niż dziecięcą zabawą. Stanowią sekret kobiecego serca.
A jednak - ile znasz kobiet, które znalazły takie Zycie? W miarę upływu lat serce kobiety zostaje zepchnięte na bok, zranione, pogrzebane. Ona sama nie znajduje żadnego innego romansu niż te z powieści, żadnej przygody oprócz tych w telewizji, i szczerze wątpi, czy kiedykolwiek będzie Piękną w jakiej bądź historii.

Większość kobiet dochodzi do wniosku, że musi się zadowolić sprawnością w wykonywaniu obowiązków, także domowych, w załatwianiu natłoku spraw, starając się stać kobietami, jakimi "powinny" być, ale często czują, że zawodzą. Smutne, iż nazbyt wiele przesłań kierowanych pod adresem chrześcijańskich kobiet jeszcze zwiększa presje. "Zrób tych dziesięć rzeczy, a uznamy cię za kobietę pobożną". Efekty nie są dobre dla kobiecej duszy.

Ale serce kobiety ciągle tam jest. Czasem, gdy ogląda film, czasem nocą przed bladym świtem, jej serce znów dochodzi do głosu. Ogarnia ją przemożne pragnienie życia, jakie jej było przeznaczone - życia, o jakim marzyła jako mała dziewczynka.

- Stary, Ty wiesz że Eskimosi mają ponad sto słów na określenie śniegu?
- Eee, ja to mam nawet więcej, jak rano śpiesząc się do pracy ,samochód
odśnieżam...

 

 

Przy­była do nas, odziana w mroźną szatę, zima.
Przyk­ryła grubą war­stwą śniegu smut­ne, poszarzałe ulice.
Na­ryso­wała pal­cem fan­ta­zyj­ne wzo­ry na szybach.

Myśli tańczące po­między chmu­rami ba­wiący­mi się z księżycem zam­knij w szuf­ladzie i pozwól im doj­rze­wać. Zaj­mij się bieżącym życiem, wal­cz z prob­le­mami, ciesz się drob­ny­mi ra­dościami. Gdy na­dej­dzie chwi­la doj­rzałe myśli sa­me udo­wod­nią, że dla nich to już czas by mogły zo­baczyć światło dzienne.

Bo w życiu naj­ważniej­sze jest to, aby cie­szyć się każdą chwilą. Korzys­tać z każdej se­kun­dy i sta­rać się aby jak naj­le­piej ją wykorzystać.

 żyj­my da­lej i sta­raj­my się nie myśleć o smut­ku. Życie jest tak krótkie, nie zmar­nujmy go! Nie raz będziemy cier­pieć, ale nig­dy nie za­pomi­naj­my o tym, że to właśnie dzięki trud­nym chwi­lom w naszym życiu, umiemy dos­trzec i cie­szyć się szczęściem.

W świecie pełnym niena­wiści ciągle mu­simy mieć nadzieję. W świecie pełnym zła, wciąż mu­simy być pełni otuchy. W świecie pełnym roz­paczy, na­dal mu­simy mieć od­wagę, by marzyć. W świecie za­nurzo­nym w nieuf­ności, my ciągle mu­simy mieć siłę, by wierzyć.

Is­tnieją dwa po­wody, które nie poz­wa­lają ludziom spełnić swoich marzeń. Naj­częściej po pros­tu uważają je za niereal­ne. A cza­sem na sku­tek nagłej zmiany lo­su poj­mują, że spełnienie marzeń sta­je się możli­we w chwi­li, gdy się te­go naj­mniej spodziewają. Wte­dy jed­nak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która pro­wadzi w niez­na­ne, strach przed życiem rzu­cającym no­we wyz­wa­nia, strach przed ut­ratą na zaw­sze te­go, do cze­go przy­wyk­li.

Cza­sem pa­kuje­my sta­re rzeczy i cho­wamy je na strychu, nig­dy nie za­mie­rzając ich wyj­mo­wać, ale nie pot­ra­fimy się ich poz­być. Pew­nie tak sa­mo jak marzeń.

Je­sień już za­pukała, weszła i sta­ra się roz­gościć.
Drze­wa żółkną i gu­bią wol­niut­ko liście, kaszta­ny spa­dają i stu­kotem oz­najmiają, ze już je­sień przyszła, w og­ro­dach jeszcze stoją dum­nie, wy­niosłe mie­czy­ki, kwitną cy­nie ko­loro­we i róże cieszą oczy swoim pięknem, ale dni tych cu­dow­ności są już po­liczo­ne.
W sa­dach gałęzie ugi­nają się od gruszek, jabłek słońcem po­kolo­rowa­nych, śliw­ki zwa­ne węgier­ka­mi pysznią się gra­nato­wo
Naj­smaczniej­sze są kiedy przym­ro­zek muśnie lek­ko.

Kiedyś pa­nie do­mu na­pełniały wiel­kie ga­ry śliw­ka­mi i smażyły po­widła
śliw­ko­we.
Kto dzi­siaj jeszcze smaży po­widła?
Już niewiele pań się tym zaj­mu­je.
Pla­cek ze śliw­ka­mi, pysznie sma­kuje do ka­wy i hu­mor pop­ra­wia.
Jeszcze za ok­na­mi słońce cie­szy i traw­ni­ki się ziele­nią, ale pta­ki, jed­ne od­le­ciały, a in­ne szy­kują się do od­lo­tu.
Co­raz rzadziej słychać śpiew ptaków.

Niedługo przy­lecą pta­ki, które u nas zi­mują. Czar­ne i smut­ne ptaszys­ka, które krocząc po śniegu, jak pla­my at­ra­men­to­we wyglądają. Po­połud­niami drze­wa ob­le­piają i całe chma­ry, gdzieś na noc­leg od­la­tują, smut­no pok­rzy­kując.
Paździer­nik od cza­su do cza­su jeszcze słońcem ucie­szy, deszczem lu­nie i lis­to­pad przyj­dzie smut­ny, pełen chmur ołowianych, wiatrów które niepokój niosą. Lis­to­pad chry­zen­ta­mowy, pełen smut­ku i za­dumy nad prze­mija­niem, wspom­nień pełen o blis­kich, którzy już odeszli, a także tęskno­ty za ni­mi. Tęskno­ty bez­nadziej­nej.
O szy­by będzie deszcz je­sien­ny dzwo­nił.
 Smut­ny, nos­talgiczny deszcz.