Wielkanoc

W dzień tak zwanej Wielkiej Nocy
spór o symbol świąt się toczy.
Wyszła kwoka i powiada
-Jam jest ta co jaja składa!

Na pisanki, na kraszanki
do sałatki i na grzanki!
Zając wszedł jej w słowo -Proszę,
ja te jajka dzieciom noszę.

Z czekoladą, w cukrze, w lukrze
A tu taka jak się uprze
nie przegadasz, tak zagdacze.
Wnet się zjawił i kurczaczek.

I tak rzecze do zająca
-Niech mi się pan tu nie wtrąca!
Ja na kartkach i pocztówkach
na mazurkach i makówkach.

Jam jest symbol Wielkanocy
Żaden zając nie podskoczy!
Gwarno, tłoczno się zrobiło,
nieświątecznie i niemiło.

Wtem się rozległ głos znad głów ich
-Ależ z was niemądre główki!
podszedł bliżej ogier stary
I tak rzecze- To nie czary.

Dziś symbolem świąt jesteście,
jutro zając skończy w cieście,
kurczak z kurą też, w rosole
tak dziś kończą świąt symbole.

Droga, wierzba sadzona wśród zielonej łąki,
Na której pierwsze jaskry żółcieją i mlecze.
Pośród wierzb po kamieniach wąska struga ciecze,
A pod niebem wysoko śpiewają skowronki.

Wśród tej łąki wilgotnej od porannej rosy,
Droga, ktorą co święto szli ludzie ze śpiewką,
Idzie sobie Pan Jezus, wpółnagi i bosy
Z wielkanocną w przebitej dłoni choragiewką.

Naprzeciw idzie chłopka. Ma kosy złociste,
Łowicka jej spódniczka i piękna zapaska.
Poznała Zbawiciela z świętego obrazka,
Upadła na kolana i krzyknęła: „Chryste!”.

Bije głową o ziemię z serdeczną rozpaczą,
A Chrystus się pochylił nad klęczącym ciałem
I rzeknie: „Powiedz ludziom, niech więcej nie płaczą,
Dwa dni leżałem w grobie. I dziś zmartwychwstałem.”